holocaust, jewish, extermination, concentration camp, shoah, auschwitz, belzec, treblinka, monowitz, birkenau, night of the long knives,
deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught, wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s,
hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation, birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving
holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue, oswald pohl, odilo globocnik, deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught,
wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s, hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation,
birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving, holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue,
oswald pohl, siegfried seidl, protectorate, bohemia, moravia, murmelstein, karl rahm, anton burger, karl hermann frank,

 

Treblinka - Vernietigingskamp


Deze stenen zijn de stille getuigen van de bijna 1 miljoen Joodse slachtoffers in dit vernietigingskamp.

       Treblinka was een van de belangrijkste vernietigingskampen van de nazi's gedurende de Tweede Wereldoorlog. Het lag tussen de Poolse steden Siedlce en Malkinia, ongeveer 100 km ten noord-oosten van Warschau. Treblinka bestond uit twee kampen. Treblinka I was hoofdzakelijk een concentratiekamp terwijl Treblinka II uitsluitend een vernietigingskamp was. Treblinka lag op 4 km afstand van het spoorwegstation. Treblinka I werd in december 1941 geopend. Treblinka II, veel groter en uiterst geheim gehouden, werd door de nazi's T II genoemd. In officiële berichten werd natuurlijk de officiële term (Treblinka II) gebruikt. De afstand tussen T I en T II was 2 km. T II werd in juli 1942 geopend. Het was een vernietigingskamp, speciaal gebouwd om Joden conforme de Endlösung te vermoorden. Tussen juli en september 1942, werden 300,000 Joden uit Warschau naar Treblinka afgevoerd. Tegen midden mei 1943 was bijna de gehele Joodse bevolking van Warschau of naar Treblinka of naar een van de andere vernietigingskampen gedeporteerd. Tegen de tijd dat soldaten van het Rode Leger Warschau op 17 januari 1945 hadden bevrijd, waren naar schatting tussen 700,000 en 900,000 Joodse mannen, vrouwen en kinderen in Treblinka vermoord.

       Nadat de slachtoffers hardhandig uit de goederentrein waren gejaagd, werden de mannen van de vrouwen gescheiden. Kleine kinderen moesten bij de moeders blijven. Daarna moesten ze zich snel uitkleden en al hun aardse bezittingen inleveren of achterlaten. waarna ze een gebouw, dat veel op een badhuis leek, werden binnen gedreven. Het was echter geen badhuis, want in plaats van water kwam er gifgas door de "douchekoppen". Deze waren heel listig in het plafond ingebouwd. De koolmonoxide, waarmee de mensen gedood werden, werd door middel van dieselmotoren geproduceerd. Uit informatie die na de oorlog bekend werd, bleek dat de nazi's tien gaskamers er bij gebouwd hadden om het vernietigingsproces te versnellen. Naar alle waarschijnlijkheid werd in plaats van koolmonoxide nu van Zyklon-B gebruik gemaakt. Dit kan echter niet worden bevestigd, omdat het kamp tegen het eind van de oorlog geheel werd geliquideerd.

       Naar schatting duurde het 15 tot 20 minuten voordat de mensen in de gaskamers dood waren. Soms duurde het zelfs langer, vooral toen grotere gaskamers in gebruik werden genomen, omdat de dieselmotoren vaak weigerden of slecht functioneerden. Dat zorgde voor grotere ellende en langduriger lijden voor de slachtoffers. Het personeel dat op Treblinka I en II werkte bestond uit 30 SS officieren en 200 tot 300 Oekraïners die tot de SS-reserveafdelingen behoorden. Deze gewillige helpers van de SS gebruikten en misbruikten de 1,000 tot 1,500 Joden die door de nazi's waren geselecteerd om het zware, onmenselijke werk van de diverse Sonderkommandos - speciale werkafdelingen te verrichten. Deze werkafdelingen bestonden voornamelijk uit jongere Joden. Vooral de speciale werkploegen die bij het vernietigingswerk ingedeeld waren, werden regelmatig gedood en vervangen door nieuwe krachten uit latere transporten. De leden van de andere werkploegen werden, nadat ze er door honger en afmatting zeer slecht aan toe waren, eveneens vervangen door nieuwe, jongere krachten. Tandartsen en tandtechnici moesten het goud uit de monden van de dode lichamen halen, terwijl anderen, de lijken op verborgen kostbaarheden moesten nazoeken. Weer anderen moesten de doden naar massagraven brengen. Tegen het einde van de oorlog werden bij het naderen van het Rode leger, de Sonderkommandos gedwongen de lichamen op te graven, waarna de stoffelijke resten van de slachtoffers op ijzeren roosters verbrand werden. Daarmee hoopten de nazi's hun misdaad te kunnen verdoezelen.

Treblinka gedenksteen met de tekst "Nooit meer"           foto: Universität Heidelberg


       De laatste groep van 325 Joodse gevangenen die als Sonderkommando in het crematorium werkzaam waren, kwam in opstand, toen ze begrepen dat ook zij spoedig geliquideerd zouden worden. Ze doodden een aantal Oekraïnse bewakers en een SS officier, maar hun poging faalde, mede door slechte timing. Het merendeel van de ruim 175 gevangenen dat toch wist te ontsnappen werd binnen korte tijd gedood of opnieuw gevangen genomen, hetgeen voor de laatsten natuurlijk ook een zekere dood betekende. Na de bevrijding werden tussen 65 en 70 overlevenden geteld. Toch waren de opstanden in Treblinka, Sobibor en andere kampen en getto's en de daarop volgende ontsnappingen enorm heroïsche acties. Deze opstanden vonden plaats terwijl honderdduizenden mede gevangenen systematisch werden uitgemoord.