holocaust, jewish, extermination, concentration camp, shoah, auschwitz, belzec, treblinka, monowitz, birkenau, night of the long knives,
deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught, wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s,
hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation, birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving
holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue, oswald pohl, odilo globocnik, deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught,
wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s, hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation,
birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving, holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue,
oswald pohl, siegfried seidl, protectorate, bohemia, moravia, murmelstein, karl rahm, anton burger, karl hermann frank,

 

The Holocaust: Lest We forget - Sion

 

      
       Mijn vrouw en ik zijn beide geboren in Oosterhout, een middelgrote plaats in het zuiden van Nederland. We wonen hier nog steeds met onze beide dochters Steffie (1988) en Marjolein (1990). Marijke is geboren op 12 april 1959 en ik op 18 juni 1958. Wij zijn getrouwd op 17 oktober 1980. We hebben elkaar op 15 jarige leeftijd leren kennen en zijn vanaf dat moment bij elkaar.

       Ik bezocht een rooms katholieke jongensschool in Oosterhout. Het was een strenge school, waar nog regelmatig lijfstraffen werden uitgedeeld. Na mijn opleiding ben ik in de retail gaan werken en op dit moment ben ik regiomanager voor de grootste schoenenverkoper van Nederland en ben ik verantwoordelijk voor 20 winkels in de provincies Noord-Brabant, Zeeland en Zuid-Holland. Marijke is voltijds huisvrouw. Vroeger werkte zij op het planningsbureau van een fabriek waar rioleringsbuizen en stenen werden gemaakt.

      Van kleins af aan ben ik geïnteresseerd geweest in de Tweede Wereldoorlog en meer specifiek in de Holocaust. Sinds een leraar vertelde over de Diaspora heb ik me verdiept in de Holocaust. Mijn vader en moeder waren slachtoffer van de nazis. Mijn moeder verbleef in die tijd in het kleine dorpje Drimmelen en mijn vader werd op 18 jarige leeftijd, gearresteerd, opgesloten in de gevangenis van Breda om via concentratiekamp Amersfoort naar diverse concentratiekampen in Duitsland te worden gestuurd.  De ervaringen van die gevangenschap hebben hem tot zijn dood in 2004 achtervolgd. Ik ben niet geïnteresseerd in wapens, veldslagen en belangrijke generaals, maar vooral in de verhalen van diegene, die onder de nazis hebben geleden.

      Ik onderhield mijn eigen websites betreffende de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust en als gevolg daarvan kwam ik in contact met Hans Vanderwerff.  Hoe dat contact precies tot stand kwam, kan ik me niet herinneren, maar het moet mijn geluksdag zijn geweest. Ons eerste contact was via e-mail in 2002. Ik bezocht de Holocaust website van Hans met grote regelmaat en was erg onder de indruk van zijn kennis en van de manier waarop hij die kennis met ons deelde. Je komt niet elke dag een website tegen, die met zoveel vakmanschap, liefde en respect is gemaakt! In 2003 belde hij me, om me te vragen of we konden afspreken, hij was namelijk met zijn vrouw Vonnie vanuit Canada naar Nederland gekomen om vakantie te vieren. Ik heb Hans en Vonnie toen ontmoet en voelde onmiddelijk een grote verbondenheid met hen.
 
       Normaal gesproken zou ik niet zomaar op zo'n uitnodiging ingaan, maar ons contact voelde vanaf het begin zeer goed aan. We spraken de hele morgen met elkaar en gedurende de ochtend vroeg hij me of ik interesse had om zijn website over te nemen en te onderhouden, omdat hij de nadelen van het ouder worden ondervond en niet wilde, dat al zijn werk voor niets zou zijn geweest. Ik was natuurlijk zeer vereerd met het verzoek, maar vroeg me af of ik wel de juiste man was om die taak van hem over te nemen. Hans dacht blijkbaar van wel en ik stemde in met zijn voorstel. In 2005 werd ik de webmaster van de oorspronkelijke website van Hans.

       Eind 2007 begonnen we met de voorbereidingen om zijn website over te zetten op een nieuwe server met een uniek website adres, dat ik had kunnen bemachtigen. De migratie is inmiddels voltooid, de lay out is aangepast en er is een navigatiemenu toegevoegd, maar de inhoud van de website, los van een aantal toevoegingen, is niet gewijzigd en is dus nagenoeg de oorspronkelijke website zoals Hans hem schreef. 

       Overigens hebben wij Vonnie en Hans vanaf 2003 elk jaar in levende lijve ontmoet en elk van die ontmoetingen is een fantastisch weerzien...........Sion Soeters