holocaust, jewish, extermination, concentration camp, shoah, auschwitz, belzec, treblinka, monowitz, birkenau, night of the long knives,
deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught, wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s,
hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation, birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving
holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue, oswald pohl, odilo globocnik, deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught,
wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s, hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation,
birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving, holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue,
oswald pohl, siegfried seidl, protectorate, bohemia, moravia, murmelstein, karl rahm, anton burger, karl hermann frank,

 

In Memoriam: Cadeautje voor de juf

 

(Door) Gerrit de Jong


        Dit is maar een simpel verhaaltje over Jettie; de gebeurtenis die het beschrijft staat echter onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. We zijn in het jaar 1935/36, de plaats is de tweede klas van de Emmastraatschool in Assen, Drente. De onderwijzeres was Mevr. Balten. De klas bestond uit zo'n 25 leerlingen, ongeveer 7 jaar oud, mijzelf inbegrepen. Één van de kinderen was Jettie Fischler, een lief meisje maar uitzonderlijk verlegen en nogal onzeker van zichzelf. Ik wil hier benadrukken dat de oorlog nog ver weg was en het feit dat Jettie Joods was hoegenaamd geen rol speelt in dit verhaal. Het verschaft wel een inzicht in het leventje van de verlegen en onzekere Jettie Fischler.

       Mevr. Balten was jarig en het was de gebruikelijke procedure dat zij met een grote voor ons bestemde zak snoep de klas binnenkwam. Op hun beurt hadden sommigen van ons ook een presentje voor de jarige onderwijzeres meegebracht, variërend van een fraaie bos bloemen uit de winkel of een minder nadrukkelijk exemplaar uit eigen tuin, tot een reep chocola of een appel. Anderen, waaronder Jettie en ikzelf, hadden niets bij ons, maar dit was verder van geen betekenis. Tussen 12 en 2 uur ging iedereen zoals te doen gebruikelijk, naar huis om te eten. Om 2 uur zaten allen weer op hun plaats, alleen Jettie ontbrak. Aanvankelijk besteedde niemand hieraan ook maar enige aandacht totdat na 10-15 minuten één van ons voorstelde om naar Jettie's moeder te gaan om haar te waarschuwen en zo mogelijk er achter te komen, wat er aan de hand was.

       Op hetzelfde moment ging de deur open en kwam Jettie binnen wandelen. Ze liep met de handen op de rug regelrecht op Mevr. Balten toe, die haar meteen de les begon te lezen. De woorden kan ik me niet precies herinneren maar het was een mengeling van "Waar ben jij in 's hemelsnaam geweest!" en "Waar komt onze Jetje dan wel vandaan?"

Onderaan: Jettie Fischler & Mrs. Balten

Jettie trok een arm van achter haar rug vandaan en hield haar vuistje vlak voor het gezicht van mevr. Balten. Geklemd in dat kleine vuistje hield ze een miserabel bosje al half verwelkte paardebloemen die ze kennelijk geplukt had uit een weilandje aan de Emmastraat. Aan paardebloemen geen gebrek in die dagen! Met een timide stemmetje klonk het "Voor Uw verjaardag, juf!" Kinderen kunnen wreed zijn. Zegt men althans. Ze waren nog maar net begonnen spottend te giechelen en met de vinger te wijzen of ze hielden er plotseling weer mee op. Waarom? Mevr. Balten begon te huilen, echte tranen. Niets was hier geveinsd. Ze was kennelijk diep ontroerd door Jettie's gebaar. De schoolfoto hieronder, waarop mevr. Balten en Jettie zo dicht bij elkaar staan, moet hoogstens enkele dagen na dit voorval zijn genomen. Mevr. Balten bracht Jettie terug naar haar plaats. Sinds dat moment ging Jettie's populariteit met sprongen omhoog en werd ze zienderogen ook meer zelfverzekerd. Uiteindelijk was zij degene die de onderwijzeres aan het huilen had gebracht

       Een jaar later ben ik Jettie uit het oog verloren. Ik geloof dat men ons vertelde dat ze naar een andere school was gegaan. We weten allen wat er met haar in de oorlog is gebeurd. Het is immens triest dat ook zij een slachtoffer van de Holocaust is geworden..

 

 School jaar 1935-1936, Mrs. Balten-Alink, 2e klas