holocaust, jewish, extermination, concentration camp, shoah, auschwitz, belzec, treblinka, monowitz, birkenau, night of the long knives,
deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught, wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s,
hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation, birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving
holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue, oswald pohl, odilo globocnik, deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught,
wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s, hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation,
birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving, holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue,
oswald pohl, siegfried seidl, protectorate, bohemia, moravia, murmelstein, karl rahm, anton burger, karl hermann frank,

 

Holocaust in Holland - Hoe en waarom?

 

Vanaf 2 mei 1942 moesten alle Joden ouder dan zes jaar de gele Davidster zichtbaar dragen.


       Een vaak gestelde vraag, "Waarom lieten de Joden in Nederland, eigenlijk in geheel Europa, het toe om zonder tegenstand hun huis te verlaten om in getto's bijeen gedreven te worden, en waarom boden ze geen tegenstand tegen deportaties? Waarom kwamen ze niet in opstand tegen de nazi's?" Een dergelijke vraag kan gesteld worden aan de Nederlandse bevolking, "Waarom lieten de Nederlanders het toe, dat de Joden, die ruim honderd jaren in hun midden gewoond hadden, door de nazi's uitgekozen en vervolgd werden?" Dit zijn toepasselijke vragen voor elk land dat door de nazi's onder de voet gelopen en bezet werd. Het resultaat was voor elk land hetzelfde, alleen de omstandigheden verschilden!

       De weg tussen hoop en angst is niet zo heel breed. Toen de nazi's Nederland met hun leger binnenvielen bleken ze aanmerkelijk sterker te zijn. Ze waren beter opgeleid en beter uitgerust dan het Nederlandse leger. Het kostte de aanvaller slechts vijf dagen om het land onder de voet te lopen. Toen het land eenmaal was veroverd en de bevolking onderworpen, was het slechts een kwestie van tijd voordat de nazi's hun wrede plan uit konden voeren. Ze kwamen regelmatig met nieuwe, beperkende bepalingen, die langzaam maar zeker de strop dichter aanhaalden, waarbij ze vooral de Joodse bevolking op het oog hadden. Bepalingen en beperkingen kregen een steeds strenger karakter, waarbij de Joden steeds meer vrijheid werd ontnomen. Geleidelijk vervingen ze de democratisch gekozen regeringsfunctionarissen door Nederlanders die met de nazi's heulden, NSB'ers die onder leiding stonden van Anton Mussert..

       Nieuwe proclamaties brachten het volk langzaam maar zeker en vooral onopvallend op de knieën. Elke verordening paste in een veelomvattend plan om de vrijheid van Joden aan banden te leggen, te identificeren, te isoleren, te concentreren en te deporteren. Vernietiging kwam niet in het woordenboek van de nazi's voor. Zij gaven de voorkeur aan woorden als deportatie en opnieuw koloniseren van het Oosten. Het Nederlandse volk moest geloven dat de Joden gebruikt zouden worden in een Arbeitseinsatz - Werkverschaffing programma. Immers moesten ook Nederlanders zich melden voor slavenarbeid in nazi Duitsland. Waarom niet de Joden?

       Hoe was het mogelijk dat zoiets gebeuren kon. Hoe was het mogelijk dat 75% (104,000 van 140,000) van de Nederlandse Joden uitgemoord kon worden in slechts luttele jaren. Anti-Joodse maatregelen door de Sicherheitspolizei uitgevaardigd tussen 1 juli 1940 en 29 september 1943 geleidelijk aan haalden de strop aan. Ze leidden tot de verwijdering van Nederlandse Joden uit onze samenleving.

       Opgemerkt moet worden dat gebruik gemaakt werd van menselijke onbekwaamheid en simpele listen. Sinds 1933 had de Nederlandse regering aan duizenden Duits-Joodse vluchtelingen gastvrijheid aangeboden. Een nog groter aantal illegalen was de grens overgestoken tussen 1933 en 1940. Vooral deze illegalen werden beschouwd als ongewenst door de Nederlandse overheid. Er was veel werkeloosheid in Nederland en illegalen werden beschouwd als parasieten. In het drama dat heden bekend staat als Westerbork, moet vooral het laatste als een contribuerende factor worden gezien bij het tot stand komen van dat kamp.

       De officiële inwijding van het kamp vond plaats op 9 oktober 1939. De voorzichtigheid waarmee de Nederlandse regering de illegale Joodse vluchtelingen aanpakte was niet gebaseerd op "heb je naaste lief,' zelfs werd er niet eens uit medelijden gehandeld. Dat bleek wel uit de manier waarop de vluchtelingen gescheiden werden gehouden van de bevolking. Ze werden, als ze gevonden waren, in vluchtelingenkampen of halfweghuizen geplaatst. Bij het uitbreken van de oorlog waren er 26 van deze plaatsen, waarvan enkele zelfs met prikkeldraad omgeven waren. Illegale vluchtelingen, maar ook verscheidene Joden die legaal Nederland binnengekomen waren, werden in deze kampen ondergebracht. De kosten die daaruit voortvloeiden werd grotendeels op de Nederlandse Joden verhaald. Dat alleen al wekte bij de Nederlandse Joden afkeer jegens de vluchtelingen op. Die afkeer nam in grote mate toe na 1942. De Duitse Joden die aanvankelijk de zeggenschap over de inwoners van kamp Westerbork van de Nederlandse commandant Schol hadden gekregen, bleven die behouden omdat Gemmeker op listige wijze het status quo wist te handhaven. Zij, de kampoudsten van Duits-Joodse afkomst, moesten nu beslissen wie er op de lijst voor deportatie kwamen te staan en wie niet.

       De eerste Joodse vluchtelingen uit Duitsland hadden aan den lijve ondervonden wat anti-Semitisme was. Zij koesterden geen genegenheid jegens de nazi's. Na de snelle nederlaag van het Nederlandse leger waren deze Duitse Joden opnieuw verstrikt geraakt in het verraderlijke nazi-web. Ze konden van hun oude vijanden slechts het ergst verwachten.

       De Duitse vluchtelingen zaten sinds 1939 in Westerbork. De toenmalige Nederlandse commandant Schol had hen aangeraden om een soort zelf-bestuur in te stellen. Na de inval van de Duitsers bleef Schol aan als commandant en daarmee bleef het toezicht op de vluchtelingen een Nederlandse zaak tot juli 1942. Dat was het moment waarop de functie van het vluchtelingenkamp officieel overging naar die van transitokamp. De Duitsers hadden onmogelijk een betere interne organisatie van het kamp voor hun diabolische plan kunnen vinden. De Duitse Joden spraken Duits. De SS gaf orders door in het Duits. Toen uiteindelijk Gemmeker als derde SS-commandant aangesteld was, stelde hij vast dat de Duits-Joodse vluchtelingen, die de macht in het kamp hadden uit dezelfde woonplaats als hijzelf, Düsseldorf, kwamen, inclusief de dokter die het hoofd van de medische dienst was. Dr. Spanier was zelfs zijn huisarts geweest. Dat niet alleen: Dr. Spanier was ook de huisarts geweest van Gemmeker's geliefde. Het nazi plan was om de Nederlandse Joden via deze unieke, Duits sprekende kerngroep naar het Oosten te zenden. Daarmee lieten ze de interne aangelegenheden in handen van een kleine groep van Duitse Joden. Het kamp werd aanzienlijk uitgebreid om de Nederlandse Joden op te kunnen vangen. Aangezien het niet in de bedoeling lag dat de laatsten in Westerbork zouden blijven, betekende het, dat de bevolking van het kamp gestaag gewisseld werd. Om voor de gevangenen aan voldoende voedsel te komen werd door de Nederlandse regering, die verantwoording verschuldigd was aan de nazi's, een Nederlandse ambtenaar aan-gesteld die het bevolkingsregister moest bijhouden en voor voedselcoupons moest zorgen. Deze ambtenaar heette Aad van As. De functie van het kamp was definitief veranderd van vluchtelingenkamp voor Duitse Joden naar Polizeiliches Judendurchgangslager - Transitokamp voor Nederlandse, maar ook voor Duitse Joden, dat onder toezicht stond van de SS.

       Na december 1943 verklaarden de nazi's Nederland officieel Judenrein - Vrij van Joden. Meer dan 109,000 Nederlandse Joden werden naar vernietigingskampen in Oost Europa gezonden. Het Joodse vraagstuk voor Nederland was hiermee opgelost!