holocaust, jewish, extermination, concentration camp, shoah, auschwitz, belzec, treblinka, monowitz, birkenau, night of the long knives,
deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught, wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s,
hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation, birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving
holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue, oswald pohl, odilo globocnik, deportations, judenrat, majdanek, westerbork, chelmno, vught,
wannsee, theresienstadt, roma, sinti, night of the broken glass, extermination camps, nazi´s, hitler, jews, diaspora, jewish council, judenrat, transportation,
birkenau, ghetto, hans vanderwerff, sion soeters, aktion reinhard, terezin, himmler, david irving, holocaust denial, holocaust lest we forget, jews, synagogue,
oswald pohl, siegfried seidl, protectorate, bohemia, moravia, murmelstein, karl rahm, anton burger, karl hermann frank,

 

Kamp Westerbork - Eind van de reis


Een trein wordt volgestouwd met slachtoffers voor het volgende transport.


       Voor jong en oud was het einde altijd hetzelfde. Er was geen ontkomen aan. De deportatie naar het Oosten moesten doorgaan. Elke goederenwagen was voorzien van een klein tonnetje om dienst te doen als WC. Zonder afzondering natuurlijk want die was er niet. Ook waren er geen bedden beschikbaar om op uit te rusten, zelfs geen stro op de vloer om op te slapen gedurende de twee tot drie dagen durende reis, afhankelijk van de bestemming, Auschwitz of Sobibor. Zelfs vee zou een betere verzorging ontvangen. De ter dood veroordeelden kregen onderweg geen voedsel noch water om de dorst gedurende de afmattende reis te lessen. Alleen wat de slachtoffers zelf mee konden nemen was geoorloofd. Maar hoe kon men inschatten hoeveel proviand meegenomen moest worden, daar tijdsduur nog bestemming bekend werden gemaakt? Bovendien, zoveel kregen de mensen nu ook weer niet te eten.

Na de Razzia´s - kwam het onvermijdelijke transport.
Alles onder het wakende oog van de Marechaussee en de SS.


       Als bij het instappen geaarzeld werd of men had moeite om aan boord te klimmen, geen nood. De OD en SS´ers waren meer dan gewillig om een handje of voetje te helpen. Er werd soms geduwd en getrapt. Dit alles om van een snel aan boord klimmen verzekerd te zijn. De trein moest tenslotte op tijd vertrekken om het vereiste schema aan te houden. Elke dinsdagmorgen rond 11 uur werd het vertrek signaal gegeven, of het nu regende of de zon scheen, of het winter was of zomer, de crematoria wachtten op de volgende lading.

In afwachting van het volgende transport